Konstytucja w odniesieniu do aktu normatywnego:

• pojęcie w znaczeniu formalnym (związane ze sferą prawa) – jest to szczególny akt prawny o charakterze normatywnym nazywany ustawą zasadniczą,

• pojęcie w znaczeniu materialnym jest to ogół norm prawnych okr.y ustrój państwowy ze względu na formę i moc prawną.

Ustrój państwowy jest połączeniem ustroju politycznego i społeczno-gospodarczego.

Trzy cechy odróżniające konstytucję od ustaw zwykłych:

1. szczególna treść – określa ustrój państwa w sposób całościowy,

2. szczególna forma – konstytucja wyraża się w szczególnym trybie uchwalania i dokonywania w niej zmian częściowych, w historii nie wszystkie konstytucje były uchwalane, były zmieniane w drodze głosowania,

3. szczególna moc prawna – posiada najwyższą moc prawną tzn., iż jest na szczycie hierarchii prawa.

Niektórzy ustawodawcy aktu nie nazywają konstytucji. Np. RFN nazywa ustawą zasadniczą. W XIX w. nazwano kartami konstytucji.

Konstytucja w znaczeniu formalnym jt ustawa zasadnicza w państwie okr.a podstawy ustroju państwowego (szczególna treść), różniące się od ustaw zwykłych najwyższą mocą prawną oraz szczególnym trybem uchwalania i dokonywania zmian, są tu zawarte trzy cechy.

Jest to zawsze tzw. konstytucja pisana, istnieje ona w sposób powszechny na świecie.

Konstytucja w rozumieniu współczesnym na świecie – przykłady:

• k Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej z 1789r.,

• k 3 maja polska z 1791r.,

• k belgijska z 1831r.

Konstytucja złożona – składa się z kilku aktów np. konstytucja szwedzka składa się z 4 aktów:

1. akt o formie rządu,

2. akt o sukcesji tronu,

3. akt o wolności druku,

4. akt o eksploracji (o parlamencie).